سازمان خصوصی سازی

بررسی تجربه‌های تاریخی نشان می‌دهد یک شرکت با دو مالکیت دولتی و خصوصی، می‌تواند عملکرد‌های متفاوتی را به نمایش بگذارد. این تجربه‌ها نشان می‌دهد شرکت‌های زیان‌ده دولتی پس از یک خصوصی‌سازی موفق، توانسته‌اند مسیر متفاوتی را در پیش بگیرند. حال این موفقیت یک اتفاق ساده نیست و ریشه‌ها و منطق‌های ساده، اما علمی دارد.

دوره بازسازی پس از جنگ، سیاستگذاری اقتصادی را با اولویت‌های جدیدی روبه‌رو می‌کند. تجربیات جهانی نشان می‌دهد که «حفظ صلح»، «اصلاحات اقتصادی تدریجی» و «زمینه‌سازی برای گسترش سرمایه‌گذاری خارجی» از ارکان اصلی موفقیت‌ سیاستگذاری در دوره بازسازی هستند.

در دنیای امروز، ایجاد اشتغال پایدار و تقویت بخش خصوصی به‌عنوان ارکان اصلی توسعه اقتصادی و اجتماعی در نظر گرفته می‌شود. یکی از بزرگ‌ترین چالش‌ها برای کشورها، به‌ویژه در دوران چالش‌های اقتصادی و بیکاری‌ها، یافتن راه‌حل‌های مؤثر برای ایجاد شغل‌های پایدار است.

مسئله تولید ملی و حمایت از کالاهای داخل از مهمترین موضوعات اقتصادی محسوب می شود. تولید عبارتست از سلسه مراتبی که طی آن مواد خام و طبیعی به محصولات پیچیده یا نسبتا پیچیده صنعتی تبدیل می شوند. از تولید به عنوان فرایند خلق ارزش یاد می شود به عبارت دیگر تولید به عنوان فرایندی ارزش افزا بوده و با بهره گیری از مواد اولیه، نیروی کار و همچنین تکنولوژی مربوطه از منابع خام و کم ارزش، کالاهای نهایی با ارزش بالا به وجود می آورد. تولیدی که بر پایه های سرمایه انسانی و اجتماعی شکل گیرد، سرریزهای مثبت خارجی (صرفه های ناشی از مقیاس، افزایش توان رقابت پذیری، افزایش بهره وری و غیره) خواهد داشت و این سرریزها عامل بالا بردن تولید بیشتر شده و از سویی با ایجاد بسترهای خصوصی سازی و کارآفرینی در کنار فراهم کردن ابزار بهره وری (سرمایه های انسانی و اجتماعی) تمایل به سرمایه گذاری در بازار را افزایش داده و بازار را به سمت رقابتی شدن می برد وآنجاست که قیمت رقابتی که یکی از ثمرات بازار رقابتی است شکل می گیرد .

موضوع رشد تولید یا همان رشد اقتصادی همچنان مهم ترین و فوری ترین اولویت کشور است و تحقق آن موجبات افزایش درآمد سرانه و بهبود وضعیت معیشت عمومی را فراهم می آورد. تأمین سرمایه برای رشد تولید همواره از دغدغه های فعالان اقتصادی بوده است. هدایت سرمایه به سمت فعالیت ها مولد موجب خلق ارزش افزوده شده و سرمایه گذاری مجدد ارزش ایجاد شده چرخه رشد اقتصادی را به حرکت در می آورد.

شعار «سرمایه‌گذاری برای تولید» یک راهبرد کلان اقتصادی است که بر سرمایه‌گذاری مولد (Productive Investment) تاکید دارد. در نظریه‌‌‌های اقتصاد توسعه، سرمایه‌گذاری به‌‌‌عنوان عامل محرک رشد اقتصادی و اشتغال‌زایی شناخته می‌شود. سرمایه‌گذاری برای تولید یعنی تخصیص منابع مالی، انسانی و تکنولوژیک در بخش‌‌‌های واقعی اقتصاد، نه در بازارهای غیرمولد مانند ارز، طلا، یا مستغلات سفته‌‌‌بازانه.

سرمایه‌گذاری در تولید از سوی رهبر انقلاب به عنوان شعار سال انتخاب شد که برای تحقق آن باید اقدامات عملی از سوی مسئولان انجام شود.

سال۱۴۰۴ با عنوان «سرمایه‌گذاری برای تولید» نام‌گذاری شده است. این امر حاکی از به رسمیت شناخته شدن اهمیت سرمایه‌گذاری در رشد اقتصادی توسط ساختار تصمیم‌گیری کشور است.

موضوع محوری گزارش کنونی، بررسی معنا و جایگاه سرمایه‌گذاری خصوصی است. اشاره به یک آمار مهم می‌تواند آغازی مفید برای پرداختن به این موضوع مهم اقتصادی باشد. در بازه زمانی ۲۰۱۳ تا ۲۰۲۳، دارایی‌های تحت‌ مدیریت شرکت‌ها و صندوق‌های سرمایه‌گذاری خصوصی سالانه به ‌طور متوسط ۱۴‌درصد رشد داشته‌است. تحلیل‌های اقتصادی بر ادامه‌داربودن این روند روبه‌رشد؛ دلالت دارد.

در شرایط حساس کنونی، اقتصاد ایران با چالش‌های متعددی مواجه است که حل آنها نیازمند تغییر رویکردهای اساسی در حکمرانی اقتصادی کشور است. عبدالناصر همتی، وزیر امور اقتصادی و دارایی در تازه ترین اظهارات خود تاکید کرده است که «چاره ای جز توانمندسازی بخش خصوصی نداریم.» این نگاه، بیانگر درکی واقع‌بینانه از شرایط فعلی و ضرورت گذار از اقتصاد دولتی به اقتصادی است که بر مشارکت گسترده جامعه و بهره گیری حداکثری از ظرفیت های داخلی استوار باشد.