سازمان خصوصی سازی

 به گزارش روابط عمومی سازمان خصوصی‌سازی به نقل از سایت معاون اول، محمدرضا عارف در همایش شرکت‌های برتر ایران که در مرکز همایش‌های بین‌المللی صداوسیما برگزار شد، با اشاره به پیشینه تدوین و تصویب برنامه اول توسعه و عدم ابلاغ این برنامه به دلیل واگرا بودن گفت: برای رشد کشور نیاز به بنگاه‌های بزرگ اقتصادی داریم که البته دولت بنگاه‌دار خوبی نیست و باید دولت نقش شفافیت، کمک‌کننده و تسهیل‌گر مسیر حرکت بنگاه‌های بزرگ را داشته باشد که از برنامه سوم توسعه به بعد این نقش برای دولت در نظر گرفته شد و اوج این نگاه در برنامه هفتم پیشرفت با محوریت بخش خصوصی و بنگاه‌های بزرگ است و همایش‌های ارزشمند این چنینی برای ارتقاء جایگاه بنگاه‌های بزرگ در اقتصاد ملی و منطقه‌ای و پاسخگویی به مطالبات مردم بسیار بالا است.

عارف با اشاره به اینکه در دهه اول و دوم پیروزی انقلاب اسلامی مباحث گسترده‌ای در خصوص پیشرفت صنعتی و فاصله معنادار کشور با کشورهای پیشرفته به وجود آمده بود،تصریح کرد: در آن سال‌ها به این نتیجه رسیدیم که با توجه به مزیت نسبی نیروی انسانی می‌توانیم در فناوری‌های نوین پا به پای دنیا و پیشتاز حرکت کنیم که در دهه سوم انقلاب به عنوان راهبرد اساسی کشور مطرح شد و دستاوردها در حوزه فناوری نانو نمونه‌ای از این رویکرد است.نمی‌خواهیم به هیچ عنوان تشریفاتی عمل کنیم و همه فناوری‌های روز همانند هوش مصنوعی که نقشی مهم در توسعه کشور دارند باید جزو راهبردهای کشور شوند.

معاون اول ضمن تاکید بر اهمیت و ضرورت تدوین سند راهبرد ملی پیشرفت صنعتی  عنوان کرد: در ضرورت تدوین این سند هیچ شکی وجود ندارد و بنای کار بر این است که همه در این مسیر مدافع باشند و باید از برچسب‌زنی جلوگیری کنیم و گاهی یک مسئله غیرسیاسی، سیاسی می‌شود که در این شرایط ادامه فعالیت میسر نیست و باید با کمک کارشناسان و تجارب دنیای پیشرفته این سند راهبردی را تهیه کنیم و به عنوان یک تعهد ملی اجرا شود.

وی در ادامه افزود: در نهاد ریاست جمهوری کمیته‌هایی برای رفع موانع و قوانین دست و پاگیر شرکت‌های بزرگ تشکیل شده است و بر این باور هستیم که با شرکت‌های بزرگ یک مسئله و یک هدف با دو مسئولیت متفاوت داریم و مکمل یکدیگر هستند. رقابت اصلی پذیرفته شده برای رشد کشور است که اگر در کنار رفاقت بیاید در نتیجه آن یک مجموعه بزرگ به وجود می‌آید و کسانی که هدف روشن دارند برای رسیدن به آن نیاز به دیگران دارند وامروز باور داریم بنگاه‌های بزرگ بیانگر تلفیق رقابت و رفاقت هستند. اگر بخواهیم در میان کشورهای منطقه و پیشرفته مطرح باشیم هیچ راهی جز حرکت جمعی و بنگاه‌ها و شرکت‌های بزرگ نداریم.در اوایل انقلاب یک نگاه فردگرا در کشور وجود داشت و خوشبختانه در یک سیر تکاملی احساس نیاز به تدوین برنامه‌های توسعه و حرکت جمعی در کشور ایجاد شد.