تصویب نامه وزیران عضو كارگروه حمایت از تولید موضوع سرمایه‌گذاری در فعالیت‌های گروه یك ماده (2) از طریق سازمان‌های توسعه‌ای در فناورهای نوین و صنایع پرخطر مصوب شماره 4224/44008 مورخ 1389/01/14 كمیسیون اصل 138 قانون اساسی
بسمه تعالی
"با صلوات بر محمد و آل محمد"
وزارت صنایع و معادن – وزارت امور اقتصادی و دارایی
وزیران عضو كارگروه حمایت از تولید در جلسه مورخ 1388/10/19 به استناد تبصره (3) بند (الف) ماده (3) قانون اجرای سیاست‌های كلی اصل چهل و چهارم قانون اساسی – مصوب 1387 – و با رعایت تصویب‌نامه شماره 151247/ت43505هـ مورخ 1388/07/29 موافقت نمودند:
سازمان‌ای توسعه‌ای مجازند تا سقف چهل و نه درصد(49%) با بخش غیردولتی در چارچوب اساسنامه و مقررات خود برای سرمایه‌گذاری در فعالیت‌های گروه یك ماده (2) قانون یاد شده در فناورهای نوین و صنایع پر خطر به شرح پیوست كه تایید شده به مهر«دفتر هیأت دولت» می‌باشد و یا در مناطق كمتر توسعه یافته موضوع تصویب نامه شماره76254/ت36095 هـ مورخ 1388/04/10 با رعایت سایر قوانین و مقررات مربوط مشاركت نمایند.
این تصمیم‌نامه در تاریخ 1388/01/09 به تأیید مقام محترم ریاست جمهوری رسیده است .
محمدرضا رحیمی
معاون اول رییس جمهور
پیوست:
صنایع پیشرفته (High-Tech):
صنایع پیشرفته یا صنایع نوین (High-Tech) رویكرد نوینی از صنایع هستند كه از فناوری برتر و بالایی برخوردار بوده و دانش فنی، نوآوری و خلاقیت، سهم قابل توجهی در تعریف و تكوین آن دارد.
مشخصه اصلی این صنایع، ایجاد ارزش افزوده بالا، اتكا به نیروی انسانی متخصص و تحصیل كرده و تحت تاثیر قراردادن سایر بخش های تولیدی و خدماتی از طریق افزایش بهره وری می‌باشد كه این امر در كنار ارتقاء جایگاه رقابتی در حوزه های كلان مربوط نمود پیدا می‌كند. همچنین این صنایع بر پایه دانش و آگاهی شكل می‌گیرد و بخش اعظم دانش فنی آن مغزافزار بوده كه با تلفیق تكنولوژی نوین مربوط تحقق می‌یابد. علاوه بر دانش و بستر فنی تخصصی در كنار الزامات و پیش‌نیازهایی چون تجهیزات، خط تولید و مواد اولیه مطلوب، این صنایع به زیر ساخت اطلاعاتی بسیار قوی وابسته می‌باشند.
ویژگی‌های اصلی این صنایع عموماً به شرح زیر می‌باشند:
- حداقل در یكی از سه بستر(فرآیند، ماشین آلات و تجهیزات) دارای سطح بالای فناوری جهانی هستند.
- محصولات و خروجی‌های این صنایع، تجهیزات و خدمات با فناوری بالاست.
- حداكثر بهره‌گیری از روش‌های تولید خودكار را دارا می‌باشند.
- هزینه‌های تحقیق و توسعه در این صنایع در سطح بالایی قراردارد (حداقل دو برابر میانگین آن در سایر صنایع).
- فناوری این صنایع نسبت به فناوری سایر صنایع، با نرخ سریع‌تری تغییر می‌كند .
- دارای پتانسیل(ظرفیت) و توان كاربرد فناوری جهت رشد سریع را دارا می‌باشند.
- نسبت نیروی انسانی دانشور، متخصص و تحصیل كرده در این صنایع حداقل بیست درصد(20% ) از كل كاركنان است.
مصادیق صنایع پیشرفته:
صنایع با فناوری پیشرفته در گروهها و زیر گروهها به شرح زیر طبقه بندی می‌گردند:
- صنایع الكترونیك(طراحی و ساخت): كامپیوتر و ملحقات آن به جز فرآیندهای مونتاژ (S.K.D)، مدارهای مجتمع، تولید تجهیزات الكترونیكی و ارتباطی پیشرفته.
- صنایع تولید مواد نو: سرامیك‌های پیشرفته، كامپوزیت‌ها، پلیمرهای پیشرفته، مواد ابر رسانا.
- صنایع بیوفناوری : انواع محصولات دارویی پیشرفته و كیت های تشخیص، مكمل های غذایی، بیوپلیمرها، راكتورهای زیستی، تراشه های بیو فناوری، تولید انواع كودهای بیولوژیك و آنزیم‌ها.
- اپتیك و لیرز: انواع لنز، نجهیزات كاربرد لیزر، فیبر نوری، كریستال‌ها و لایه‌های نازك اپتیكی، ایتومكانیك.
- اتوماسیون صنعتی و سیستم‌های هوشمند: سیستم‌ها و تجهیزات كنترل فرآیند، ابزار دقیق، كنترل گرما، سنسورها، روبات‌ها.
- نانو فناوری: كاربرد نانو فناوری در زمینه‌های مختلف از قبیل برق و رایانه، پزشكی، محیط زیست، انرژی و نظایر آن.
- صنایع مرتبط با فناوری اطلاعات( IT ) : طراحی و تولید بسته‌های نرم‌افزاری انتقال اطلاعات و خدمات شبكه‌های اطلاع‌رسانی، سامانه‌های اطلاعاتی و اطلاع‌رسانی.
- صنایع هوا و فضا: تجهیزات ناوبری هوایی، سیستم‌های آیرودینامیك و مكانیك پروازی ساخت هواپیماهای غیر نظامی، فناوری‌های ماهواره‌ای.
- انرژی‌های نو : پیل سوختی و مبدل‌های خورشیدی.
در ایران با توجه به نوپایی این صنایع و نیز ریسك نسبتاً بالای آن‌ها، بخش خصوصی به تنهایی توانایی توسعه آن را در كشور نداشته و بدون تصدی‌گری دولت و فراهم نمودن زیر ساخت‌های لازم ، امكان رشد صنایع پیشزفته میسر نمی‌باشد. با توجه به موارد فوق الذكر، ایجاد و توسعه پیشرفته در حوزه كیفیت برتر ، هزینه پایین‌تر و ارتقاء جایگاه رقابتی جهانی توجیه پیدا خواهد كرد. لذا در بسیاری از موارد سازمان‌های دولتی مرتبط به عنوان پیشرو، مولد و محركه توسعه صنایع پیشرفته اقدام به
سرمایه‌گذاری در این زمینه‌ها نموده و بستر مشاركت و خضور بخش خصوصی را فراهم می‌كنند. طبیعی است در هر جامعه ، سیاست‌گذاری تشویقی مناسب در كنار سرمایه‌گذاری سازمان‌های متعلق به دولت در حوزه‌های مختلف پیشرفته كه منجر به ایجاد كسب و كارهای موفق و توجیه‌پذیر گردد، به تدریج باعث ترغیب سرمایه‌گذاران بخش خصوصی به سرمایه‌گذاری و مشاركت در اجرای طرح‌های مربوطه، ورود دانش فنی و بكارگیری آن و در نتیجه دستیابی به جایگاه برتر رقابتی بین المللی خواهد شد.
تاریخ آخرین بروزرسانی:
1399/09/10 - 11:53:08