راه پراميد خصوصي‌سازي در ايران
برنامه گسترده و بلندمرتبه خصوصي‌سازي در ايران قرار است از سال آينده آغاز شود و بر اساس آن، شركت‌هاي مخابراتي، فولادسازي، بانك‌ها، هتل‌ها و بيمه‌ها به بخش خصوصي واگذار خواهند شد.
دولت ايران هم‌اكنون مشغول تدوين قوانين لازم براي خصوصي‌سازي است تا از يك مالك و عامل اقتصادي به ناظر و قانون‌گذار تبديل شود.
البته تصميمات دولت در اين زمينه با مشورت مجلس اتخاذ مي‌شود و در مجلس نيز مذاكرات به صورت زنده از راديو سراسري پخش مي‌شود.
در گام اول خصوصي‌سازي، اكنون در شركت‌هاي دولتي به جاي استخدام نيروهاي جديد، اين پيمانكاران بخش خصوصي هستند كه نيروهاي جايگزين بازنشستگان را تامين مي‌كنند. خصوصي‌سازي در كشوري كه دولت و حتي خود مردم به مداخلات گسترده دولت در اقتصاد، عادت كرده‌اند، آسان نخواهد بود. ديگر چالش، خصوصي‌سازي در ايران در نظر گرفتن تمامي ديدگاه‌ها نسبت به توزيع درآمد است.
دولت ايران تاكنون و حتي پيش از انقلاب اسلامي، بزرگترين بازيگر در عرصه اقتصاد اين كشور بوده است و بخش خصوصي فقط به عده‌اي محدود شده بود كه از مشوق‌هاي ويژه و مجوزهاي بانك‌ها براي پروژه‌هاي مطلوب برخوردار بودند، اما اكنون به نظر مي‌رسد عرصه براي حضور گسترده بخش خصوصي مهيا شده است و مخالفت با آزادسازي اقتصادي فقط از سوي عده معدودي كه تاكنون از امتيازات خاص برخوردار بوده‌اند، شنيده مي‌شود.
سخن گفتن از اتخاذ تصميمات و اجراي سياست‌ها بسيار آسان‌تر از اجراي آنها است. ايران اكنون با مشكلاتي روبه‌رو است كه برخي از كشورهاي اروپاي شرقي 17 سال پيش با آن مواجه بودند و هنوز هم براي حل آنها تلاش مي‌كنند.
قابليت رشد اقتصادي ايران بيش از سطح فعلي آن مي‌بود؛ اگر تلاش‌هاي فراواني كه از جانب بسياري از كشورهاي خارجي براي ترسناك نشان دادن فضاي ايران براي سرمايه‌گذاران خارجي صورت گرفته و مي‌گيرد، وجود نداشت.
البته اين اقدامات شايد نوعي موهبت پنهان براي اقتصاد بوده است، چرا كه موجب شده است تمامي ايرانيان بسيار سخت‌تر كار كنند زيركانه‌تر برنامه‌ريزي نمايند و البته اگر بتوانند بازيگران پول‌هاي كثيف و رانت‌خواران را كناري بنهند.
نكته مهم و اميدواركننده آن است كه شمار چنين بازيگراني در اقتصاد ايران به هيچ‌وجه به اندازه رانت‌خواران كشورهاي شديداً بدهكاري كه در رؤياي اقتصادهاي نوظهور هستند، اما هرگز به آن نخواهند رسيد، نيست.
برخلاف تمامي پيش‌بيني‌ها اقتصاد ايران در حال تجربه نرخ بالاي رشد اقتصادي است و افزايش دردها ملازم رشد بالاست و همان‌طور كه چين به مدت 15 تا 20 سال دوران سختي را پشت سر گذارد، اما نهايتاً به اقتصادي پويا تبديل شد، ايران نيز در همان مسير گام برمي‌دارد.
واشنگتن پست/ همشهری آن لاین